پناهی کودک کارگر زاده ی زاغه نشین تهران بزرگ ،دستیار کیا رستمی ،صاحب سبک در ایران.
او با فیلم هایی چون بادکنک سفید، دایره و آفساید در جوامع هنری بین المللی شناخته شد و دیدگاهای مدرن او در سینما برای تمام فیلم سازان جهان قابل تحسین.
پناهی بتازگی برنده ی جایزه ساخارف می شود، قبل از آن در تمام جشنواره های سینمایی سر تا سردنیا صندلی خالی با اسم برای او می گذارند.
اما سوال:چه دردی را دوا میکند صندلی خالی و جایزه ی ساخارف؟
دیگر تنها در ذهن خود به آزادی می اندیشد در ذهنش فیلم می سازد،گویی که انسانهای بزرگ همیشه در حال اندیشدن هستند ولی پناهی با قاب دوربینش زنده است و برای هنر و هنرمند گرفتن حق مسلم یعنی ثبت آثارش مرگ تدریجی بیش نخواهد بود. با شما هستم شما سران وحشی و بی صفت جمهوری آپارتاید در ایران بی شک شما خود را به خریت زده اید، می دانید و گویای نفهمیدن دیگران هستید زیرا چه دنیا چه مردمان ایران فهمیدند و اندیشمند و تاریخ ایران نشان داده است مردم عزیز ایران هیچ چیز را به دست فراموشی نمی سپارند اگر سالها از پی سالها بگذرد پناهی ها در یاد ایران می ماند و قابل ستایش برای این مردم، ولی شما ضحاکان بی غیرت بتدریج از تاریخ پر عظمت ایران پاک خواهید شد نه بسادگی بلکه دوران سختی را به انتظار خواهید کشید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر