بعد از تمام حرف و حدیث ها ، محمد
جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران شد ،البته اگر اینبار مثل دوره ی ریاست جمهوری
احمدی نژاد در میانه راه و در سفر خارجی آن را عزل نکنند و دیگری را بر مسند کار
ننشانند . در حال حاضر که حسن روحانی رئیس جمهور وقت ایران حرف های دلنشینی می زند
، مانند (اگر صدای مردم ایران را نشنویم شکست می خوریم ) ، به یاد داریم که احمدی
نژاد هم در ابتدای ریاست خودش از این قبیل حرف ها را می زد ولی در ادامه ی راه چه
شد و چه بر سر مردم ایران آمد.
از این که حسن روحانی می گوید :
باید تغیر سبک و سیاق سیاست خارجی را داشته باشیم درست است ، اما امیدواریم این
صحبت ها تنها در همین جا خاتمه پیدا نکند و ما شاهد شرایط دیگر گونه ای از این
آقایان باشیم،چون همه ی مسائل از پایه شروع می شود و برای ایرانی بهتر فقط سیاست
خارجی مهم نیست ، باید پایه و اساس را محکم چید تا ستونی استوتر داشته باشیم و آن
رسیدگی به مسائل داخلی کشور می باشد . آقای روحانی اگر همراهی مردم نباشد هیچ خبری
نیست و صدای مردم ایران را دنیا می شنود ، ابتدا به داد مردم ایران برسید که از
گشنگی سنگ بر شکم می بندند.
اما حسن روحانی تاکید می کند که
سیاست خارجی جایی برای دادن شعار نیست و اینگونه بیان می کند که اشتباه در سیاست
خارجی بهای سنگینی دارد که گریبان گیر ملت می شود . ابتدایی ترین کاری که باید
بکنید فیصله دادن مسئله ی اتمی است . مردم ایران همه قبول دارند که انرژی هستهای
به نفع شان است ولی در چه راهی و چگونه باید انجام گیرد . با پایان یافتن این
مسئله مسلما دنیا به گونه ای دیگر به ما نگاه می کند و داستان تحریم ها پایان خوبی
را دارد،و حال و هوای اقتصادی ایران و از آن مهمتر مردم رو به بهبودی می رود.
آقای روحانی تاکید می کنم تنها
کاری که باید بکنید نجات مردم ایران است.
شما گفته اید:که این اسامی و پست و
مقام ها یک امانت بیش نیست و مردم آن را به شماسپرده اند ،پس به اندیشه مردم ایران
از اینکه شما را انتخاب کرده اند احترام بگذارید، زیرا مردم فکر می کنند شاید شما
بتوانید کاری را انجام دهید که دیگران نتوانسته اند ، البته که این جای سول دارد که
چه زمانی را ما بیاد می آوریم مردی از جنس عبا و عمامه توانسته کاری برای مردم
انجام بدهد . اولین چیزی که یک ناجی احتیاج دارد مهربانی و لطف است این که دستش به
خون کسی اغشته نباشد ، ولی درباره جنس شما جماعت مسئله فرق می کند .
اما در رابطه با انتخاب ظریف اینگونه که از
پیشینه ی او معلوم است شاید بهترین گزینه انتخاب او بوده باشد (تنها از دید
تحصیلات و منسب های گذشته ).
ظریف به مدت 5 سال نماینده ی ایران
در سازمان ملل متحد بوده است و تحصیلات خودش را در دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو
در مقطع لیسانس و فوق لیسانس در رشته ی روابط بین الملل گذرانده است و مدرک دکترای
خودش را از دانشگاه (دنور) دریافت کرده
است . به هر حال او بعلت دیپلمات بودنش در امریکا و آشنایی با محافل سیاسی پست
پیشنهادی برای او بهترین گزینه می تواند باشد.
اما عقبه ی 5 ساله ظریف:
1- دستیار ارشد وزیر امور خارجه 2-
معاون حقوقی و بین المللی وزارت
امور خارجه و مشاور سر کنسول گری در سانفرانسیسکو3- ریاست کمیسیون فرهنگی
(یونسکو)4-ریاست کنفرانس آسیایی نژادرستی و تبعیض نژادی 5- عضویت گروه شخصیت های
بر جسته ی گفتگوی تمدن ها 6- ریاست کمیته ی متخصصین گفتگوی تمدن ها 7- ریاست
کمیسیون خلع سلاح ملل متحد (نیو یورک)8- ریاست کمیته ی سیاسی دوازدهمین اجلاس سران
عدم تعهد (دوربان).
اینگونه که از سوابق بر می آید او
جز تنها کسانی است که در دوره خودش سر پست
خود نشسته است ، چون همیشه در جمهوری اسلامی آدم ها ی بی لیاقت و بی کفایت و از
همه مهمتر بی سواد بر راس کار بوده اند ، اما در مورد ظریف شاید اینگونه نباشد و
راه بجایی ببریم ، البته فراموش نکنیم که تمام موفقیت ها موقعی رخ می دهد که سران
رژیم آخوندی از سیاست های قبلی خود دست برداشته وبه سیاست روز دنیا نگاهی تازه
بیاندازد و از همه مهمتر شرایط مردم ایران را بیشتر ببیند و راهی برای نجات مردم
ایران بیابند که چشممان از این بابت آبی نمی خورد.
